Νουμήνως

(2ος αι. μ.Χ.). Αρχαίος φιλόσοφος από την Απάμεια της Συρίας. Ήταν οπαδός και των πυθαγόρειων και των πλατωνικών δογμάτων και προάγγελος της διδασκαλίας των νεοπλατωνικών. Δίδασκε ότι η πλατωνική διδασκαλία προερχόταν από τους πυθαγόρειους, και ότι οι ρίζες και των δύο ανάγονται στην ιουδαϊκή. Κατά τον Ν., ο Πλάτων δεν ήταν περισσότερο αττικιστής από τον Μωυσή. Η έννοια του θείου είναι τριαδική και αποτελείται από τον θεό πατέρα, τον θεό δημιουργό και τον κόσμο, του οποίου αιτία είναι ο θεός δημιουργός. Η ψυχή του ανθρώπου διακρίνεται σε δύο ψυχές, τη λογική και την άλλη, που είναι ενωμένες σε μια ψυχή. Ο Ν. έγραψε πολλά έργα από τα οποία μερικά σώθηκαν ως σήμερα αποσπασματικά. Από τα έργα αυτά του Ν. τα σπουδαιότερα τιτλοφορούνται: Περί της των ακαδημαϊκών προς Πλάτωνα διαστάσεων, Περί των Πλάτωνος απορρήτων, Περί αφθαρσίας ψυχής, Περί του αγαθού και Περί αριθμών.